Aferin Nasıl Yazılır? TDK'ye Göre Doğru Yazımı
Birçok kişinin günlük dilde takdir ifadesi olarak kullandığı “aferin”, yazarken en çok karıştırılan övgü sözcüklerinden biridir. Sosyal medya ve konuşma dili, kulağa benzer gelen biçimleri yazıya taşır; bu yüzden “aferim” ve “afferin” gibi formlar yaygınlaşır. Bu makale, kelimenin TDK’ye göre doğru yazımını, yanlış varyantların nereden doğduğunu ve cümlede nasıl doğal kullanılacağını kısa, net ve işe yarar bir çerçevede toplar. Hedefimiz, hem imlâdaki tereddütü gidermek hem de pratik örneklerle doğru kullanımı kalıcı hâle getirmek.
Doğru Yazımı: “Aferin”
TDK Güncel Türkçe Sözlük’te kabul gören şekil “aferin”’dir. Anlamı; beğenme, takdir etme, övme sözü olarak verilir. Kökeni Osmanlı Türkçesi/Arapça üzerinden dilimize yerleşmiş, anlamını koruyarak günümüze gelmiştir.
Kullanım notları:
Tek başına bir ünlem olarak kullanılabilir: “Aferin!”
Cümle içinde takdiri güçlendirmek için eklerle gelebilir: “Aferin sana.”, “Aferin çocuklar.”
Noktalama tercihi bağlama göre değişir; kısa ve vurucu övgülerde ünlem (!), daha sakin tonlarda nokta (.) tercih edilebilir.
Büyük harf gerektirmez; cümle başındaysa doğal olarak büyük harfle başlar: “Aferin, tam istediğimiz gibi olmuş.”
Doğru kullanıma örnek cümleler:
— Aferin, araştırmanı kaynaklarıyla desteklemişsin.
— Aferin sana! Hataları tek tek ayıklamışsın.
— Projeyi zamanında bitirdin; aferin, aynı disiplinle devam et.
Yanlış Yazımları: “Aferim”, “Afferin”
Günlük telaffuz farklılıkları ve hızla yazma alışkanlığı, kelimeyi “aferim” biçimine kaydırabilir; bu yazım yanlıştır. Benzer şekilde, “af” köküyle karıştırılarak iki f ile yazılan “afferin” de yanlıştır.
Neden yanlış?
“Aferin” kelimesi sözlükte tek biçimde geçer; alternatif yazım kabul edilmez.
“Afferin” biçimi, anlamı farklı “af” köküyle kurulan bir türetme izlenimi verir; ancak böyle bir türetme TDK’de yer almaz.
Yazım, telaffuzdan değil sözlük standartlarından bağlayıcılık kazanır; bölgesel söyleyişler yazımı değiştirmez.
Yanlış kullanıma örnekler (doğrusu parantez içinde):
— Aferim demek istedim ama yazarken “aferim” yazmışım. (Doğrusu: aferin)
— Afferin çocuklar, çok iyi çalıştınız. (Doğrusu: aferin)