Fedakarlık ile ilgili Hikaye Örnekleri (Kısa)

Fedakarlık ile ilgili Hikaye Örneği 1

Küçük bir köyde, Ali ile Mehmet adında iki kardeş yaşardı. Babaları yıllar önce vefat etmiş, anneleri ise onları tek başına büyütmüştü. İkisi de tarlada çalışarak ailelerine destek oluyordu.

Bir gün köyün ileri gelenlerinden biri, “Bu yıl mahsul çok değerli olacak, kim en iyi ürünü getirirse büyük ödülü kazanır,” dedi. Bu ödül ailelerinin tüm borçlarını kapatabilecek kadar büyüktü.

Ali ile Mehmet, aynı tarlada çalıştıkları için ürünleri ortaktı. Ancak hasat zamanı yaklaşınca anladılar ki sadece bir kişinin ürünleri yarışmaya katılabilecekti.

Ali düşündü:
— “Eğer ürünlerimi yarışmaya götürürsem, belki ödülü kazanırız ama Mehmet’in geleceği ne olacak? Onun da hayalleri var.”

Mehmet ise gizliden gizliye aynı şeyi düşünüyordu:
— “Ali benden büyük, yıllardır bizim için çalışıyor. Ödülü kesinlikle onun alması gerek.”

Hasat günü geldiğinde ikisi de kendi ürünlerinden en iyilerini ayırıp birbirinin sepetine koydu. Yarışmaya götürdüklerinde şaşkınlık içinde fark ettiler ki ikisi de kardeşi için en iyilerini feda etmişti.

O an ödülü kazanıp kazanmamaları onlar için önemsizleşti. Çünkü gerçek ödül, kardeşliklerinin ve fedakârlıklarının gücünü bir kez daha anlamalarıydı.

Fedakarlık ile ilgili Hikaye Örneği 2

Kışın en soğuk günlerinden biriydi. Elektrikler kesilmiş, köy karanlığa gömülmüştü. Ayşe, annesi ve küçük kardeşi Elif evde battaniyelere sarılmış titriyordu. Sobaya koyacak odunları da kalmamıştı.

Ayşe’nin elinde sadece küçük bir yağ lambası vardı. Alevi kısacık yanıyor, neredeyse sönmek üzereydi. Annesi, “Kızım, lambayı fazla yakma, sabaha kadar idare etsin,” dedi. Ama Elif korkudan ağlamaya başladı.

Ayşe düşündü:
— “Eğer lambayı kısmaya devam edersem Elif bütün gece ağlayacak, annem de daha çok üzülecek. Ama ışığı açarsam sabaha kalmaz.”

Sonunda lambayı sonuna kadar yaktı, kardeşinin yüzünü aydınlattı ve ona masallar anlattı. Elif gülerek uykuya daldı, annesi de biraz huzur buldu.

Sabah olduğunda lamba sönmüştü. Ayşe bütün gece üşümüş, ama tek kelime etmemişti. Çünkü onun için önemli olan kendi rahatlığı değil, sevdiklerinin huzuruydu.

Fedakarlık ile ilgili Hikaye Örneği 3

Yaşlı bir anne, iki çocuğuyla birlikte yoksul bir evde yaşıyordu. Günlerdir doğru dürüst yemek bulamıyorlardı. Bir akşam komşularından aldıkları küçük bir parça ekmek, sofradaki tek yiyecekti.

Anne ekmeği üçe böldü. İki büyük parçayı çocuklarının önüne koydu, kendisine ise minicik bir parça ayırdı. Çocukları şaşkınlıkla baktı.

— “Anne, sen niye az alıyorsun?” diye sordular.

Kadın gülümseyerek cevap verdi:
— “Ben zaten doydum. Siz yiyin, içiniz rahat olsun.”

Oysa açlıktan midesi gurulduyordu. Ama çocuklarının gözlerinde parlayan mutluluk, ona dünyanın en büyük ziyafeti gibi geldi.

O an çocuklar, annelerinin sessiz fedakârlığını hiç unutmadı. Yıllar sonra büyüdüklerinde de hep aynı cümleyi hatırladılar:
“Gerçek sevgi, kendinden vazgeçip başkasını doyurabilmektir.”